صبر کن ای سهراب...گغته بودی قایقی خواهم ساخت... خواهم انداخت به آب... دور خواهم شد از این خاک غریب...قایقت جا دارد؟!
من هم از همهمه ی اهل زمین دلگیرم، خصوصا کربلا
